„Дали е добро да се биде мрзелив?“

Не е добро да се биде мрзелив за многу причини и факти. Мрзеливоста е лошо чуство што го имаат некои луѓе. Тие често се несреќни, немаат работа или пак се дрски и нерасположени. 

Мрзеливите луѓе немаат никаква мотивација и инспирација во себе.Тие не размислуваат различно, и затоа не се креативни. Тие не се трудат да направат нешто интересно. Луѓето несакаат луѓе кои се досадни и немаат никаква кретивност во себе. Исто така, мрзеливите луѓе неможат да се радуваат за својот успех. Тие не постигнуваат ништо сами, не работат и лежат по цел ден и гледаат телевзија, и затоа неможат да бидат среќни за тоа што го постигнале. Ако си мрзелив, никој нема да те сака и почитува. Мрзеливите луѓе не помагаат на другите кога им е потребна помош, и нема никаква корист од нив. Луѓето ги сакаат оние кои што се вредни. 

На крај само заклучивме дека мрзеливите луѓе најверојатно немаат свои цели во животот и не ги интересира ништо.

„Вујко Вања“- Антон Павлович Чехов

  Драмското дело „Вујко Вања“ која е напишана од А. П. Чеков се зборува за едно руско семејство кое живее во селскиот имот на професорот Серебјаков и постојано има тажна атмосфера. 

Серебрјаков е пензиониран професор , Елена е 27 годишна девојка односно жена на професорот, а Соња е ќерката  на Серебрјаков од првиот брак. Соња е многу морална и вредна личност. Вујко Вања познат и како Војницки е многу разочаран од својот живот.. Тој сметал дека бил потрошен. Наспроти Вујко Вања тука е Серебрјаков кој е самобендисан, но може да се каже и дека се мрази себеси. Тој е несреќен и во некоја смисла болен, бидејќи живеел како да е во минатото. Во фамилијата има сериозни проблеми и недоразбирања.

  Драмата започнува со доаѓањето на имотот на професорот Серебјаков и неговата многу помлада сопруга Елена. Имотот е на Соња, ќерка на Серебјаков од неговиот прв брак, а Серебјаков се однесува како да е негов. Пред да дојдат професорот и Елена на имотот, Соња се надева дека Астров ќе ја ожени, бидејќи тој и е последната надеж. Кога Елена ќе дојде на имотот се се менува. Таа доаѓа од голем град и шири позитивна енергија. Сите од имотот, вујко Вања, работниците, дури и Астров ќе се заљубат во Елена. Вујко Вања се жали на односот на професорот кон членовите на семејството како и неговата дрскост. Исто така, Серебрјаков планирал и да ја продаде селската куќа, со што би донел незадоволство кај најблиските. Поради тоа, Вујко Вања ќе успее со пиштол да го исплаши професорот, што резултира со негово заминување од куќата заедно со Елена.По тој настан Серебјаков и Елена ќе се вратат во Москва, а расположението во имотот повторно е тмурно.

  Низ делото Чехов ни го презентира тажното расположение од сите случувања помеѓу сите ликови, кое ја опишува атмосферата на празниот живот.

„Прва љубов“ - Иван С. Тургењев

1. Фабула 
Ова дело автобиографско дело започнува со средбата на домаќинот со Сергеј Николаевич и Владимир Петрович кои на една забава почнале да раскажуваат за својата прва љубов. 
Сергеј и домаќинот ги раскажале своите приказни, и кога дошол на ред Владимир да раскаже тој одлучи да напише во тетратка, зашто не е добар наратор и неговата приказна е многу долга. 
Владимир, кога бил 16 годишно момче се заљубил во убавата 21 годишна соседка Зинаида, која не ја возвратила љубовта. Таа се заљубила во татко му Петар. Оваа прва љубов била многу значајна за Владимир. 

2. Сценарио 

(1833 година, во Москва, во вилата на Калушкиот Бунар, Владимир се подготвува за универзитет и се преселува)
(Владимир треба да се збогува со својот домашен учител Французинот)
(Родителите различно се однесуваат кон Владимир. Татко се однесува љубезно, а мајка му не му обрнува многу внимание)
(Мајка му на Владимир постојано беше љубоморна, возбудена, но не пред татко му зашто се плашела од него. Ттаткото се држеше самоуверен, сигурен во себе)

Владимир: Јас не сум видел човек кој бил неприродно мирен, сигурен во себе, самоуверен.
Владимир: Никогаш нема да ги заборавам првите недели што ги поминав во вилата. Времето беше прекрасно, се преселивме од гратчето на 9 мај.

(Владимир се замислува.)

Владимир: Крвта вриеше во мене,а срцето ми се стегаше толку слатко и толку смешно; постојано чекав нешто да се случи, се плашев од нешто, бев стегнат како пушка. Се задлабочував во мислите, бев тажен, понекогаш и плачев)
Се сеќавам немав никогаш интерес во љубовта, но имав претчуство дека ке криеше претчуство на срамежливо, слатко, женско...

(Владимир гледа преку прозорот и забележува како група од женски - во неа се вселило семејство  во куќата до нив.)

 Владимир: Си помнам тој ден. мајка ми го праша управникот на услугата кои се новите соседи, и откако го слушна презимето на кнегињата Засекина, најпрво рече со големо почитување:
- Мајката на Владимир: А, кнегиња...треба да е некоја сиромашка.
-Управникот на услугата:  Се преселија во три коли - немаат свој екипаж, и мебелот им е наједноставен.
Мајката: Да - сепак добро е.
(Таткото сторго ја погледнува, таа замолчува)
Владимир: Навистина кнегињата Засекина не можеше да биде погата жена : куќата и беше стара, малечка и ниска, богатите не ми се вселиле со нејзе.

„Галебот Џонатан Ливингстон“ - Ричард Бах

  "Галебот Џонатан Ливингстон" е басна напишана од Ричард Бах во која се зборува за галеб кој бил различен од другите галеби. Џонатан многу сакал да лета, и тој постојано учи за животот на летањето. Бил слаб, но летањето го сакал повеќе од храната.
  Родителите го молеле да биде како другите галеби. Сакале да се грижи за својата исхрана, но тоа не му било важно. Тој само сакал да стане летечки виртуоз. Со напорни вежби успеал да постигне брзина од 396 километри на час. Тоа бил рекорд во јатото и Џонатан очекувал пофалби од Старешината. Меѓутоа, Старешината го прекорил и го истерал од јатото. 
  Џонатан бил уверен дека следува повисока цел во животот. Тој бил повреден што никој да види што постигнал или да го слушне. Но, тој сепак никако не се откажувал од своите желби.
  Галебот одлучува да се врати во Јатото и да го напушти новиот свет. Флечер млад бунтовен галеб станува негов ученик. Џонатан засекогаш го напушта тој свет и го остава Флечер за да ги подучува другите галеби на патот кон остварување на своите желби.
  Без разлика какви сме, никогаш нема да бидеме прифатени од сите. Важно е да не се променуваме за други, без разлика дали сме различни од нив и секогаш да се бориме за нашите желби и соништа.